پنالتی؛ کابوس تیم‌های بزرگ
پنالتی باید تمرین شود، چون بخشی از بازی است و پنالتی‌زن باید مشخص باشد، چون زدن پنالتی در تبحر هر بازیکنی نیست.
خبرورزشی/ امیر عباس واسعی؛ ضربات پنالتی زیادی در بازی‌های لیگ برتر از دست می‌رود به طوری که اگر آمار رسمی در این باره منتشر شود می‌بینید تعداد ضرباتی که هدر رفته نزدیک به ضرباتی است که به هدف نشسته؛ در بازی‌های جام حذفی این هفته چه بازیکنان بزرگی که ضربه پنالتی از دست دادند؛ مرتضی تبریزی در استقلال، علی علیپور در پرسپولیس و لوسیانو پریرا در فولاد. در خیلی از بازی‌های دیگر مرحله یک‌شانزدهم نهایی نیز ضربات پنالتی هدر رفت.
معضل گل نشدن پنالتی‌ها در استقلال در حال تبدیل شدن به بدعت است. مرتضی تبریزی اولین بازیکنی نبوده که ضربه پنالتی هدر می‌دهد و آخرین هم نخواهد بود و این‌طور نمی‌شود گفت بازیکنان پنالتی زدن بلد نیستند و با این اظهار نظر پرونده به این مهمی را بست. این خود اشتباه بود که بازیکنی مأمور زدن ضربه پنالتی در یک بازی حساس شود که به خاطر از دست دادن موقعیت‌های حساس در بازی‌های گذشته تحت فشار است. نتیجه آن می‌شود که دوباره ضربه پنالتی از دست می‌رود و بازیکن، مورد انتقاد تماشاگران قرار می‌گیرد و این فشار آنقدر زیاد بود که اشک‌ها از چشم‌ها جاری می‌شود و چه استوری‌های عاشقانه‌هایی که در جهت حمایت از مرتضی تبریزی بارگذاری نشده است در حالی که راه کمک به این بازیکن این نبود. همان‌طور که در مورد علیپور چنین شد و در این موقعیت گل کردن پنالتی باری از دوش ستاره برنمی‌دارد و، اما و اگر گل نشدن و کابوس بعد از آن بیشتر روی شانه‌ها فشار می‌گذارد.
واقعیت این است که در خیلی از تیم‌های ما هنوز پنالتی به عنوان یک تمرین پذیرفته نشده و اگر گاهی هم بازیکنان اقدام به زدن ضربه پنالتی می‌کنند برای کرکری و رو کم‌کنی است و نگاهشان به این ضربات مانند یک تمرین فان است! گاهی در زدن چنین ضرباتی با هم کری می‌خوانند. در حالی که پنالتی هم باید تمرین شود. تیم در میدان مسابقه آن چیزی را به نمایش می‌گذارد که تمرین می‌کند و اگر تیمی به دفعات پنالتی را از دست می‌دهد بدین معنی است که پنالتی را تمرین نکرده است و حتی نمی‌داند کدام بازیکن در زدن ضربات پنالتی تبحر دارد. در ضربات ایستگاهی هم همین‌طور است. در تیم‌های حرفه‌ای و البته خیلی از تیم‌های ایرانی پیش از شروع بازی تعیین می‌شود کدام بازیکن ضربه ایستگاهی دور را بزند و کدام بازیکن ضربه ایستگاهی نزدیک. کدام بازیکن ضربه ایستگاهی سمت راست را بزند و کدام بازیکن ضربه ایستگاهی سمت چپ، اما هنوز هم در خیلی از بازی‌ها وقتی ضربه ایستگاهی و پنالتی می‌شود بازیکنان تیم‌ها بر سر زدن ضربه با هم بحث می‌کنند!
محول کردن ضربه پنالتی به علی علیپور و مرتضی تبریزی می‌توانست برای آبی‌ها و قرمز‌ها تبدیل به یک تراژدی شود اگر تیم‌های این دو بازیکن برنده از میدان خارج نمی‌شدند.
پنالتی باید تمرین شود، چون بخشی از بازی است و پنالتی‌زن باید مشخص باشد، چون زدن پنالتی در تبحر هر بازیکنی نیست. آیا می‌شود از همه بازیکنان در خط دروازه استفاده کرد؟ یا مدافع را در پست فوروارد به میدان فرستاد؟ تیمی که مدام ضربه پنالتی از دست می‌دهد بدین معنی است که هنوز پنالتی‌زن‌های خوب خود را نشناخته است. پنالتی باید بخشی از تمرین شود. در ایران معمولاً تیم‌ها پیش از بازی‌های جام حذفی پنالتی را تمرین می‌کنند در حالی که در بازی‌های لیگ هم ممکن است هر لحظه این موقعیت برای تیمی که در حمله است ایجاد شود.
همه خوب می‌دانیم فوتبال امروز دیگر دیمی نیست. تبدیل به بازی علمی شده و در چنین بازی‌ای جدا از تلاش باید با دانش برخورد کرد.
معضل گل نشدن پنالتی‌ها در استقلال در حال تبدیل شدن به بدعت است. مرتضی تبریزی اولین بازیکنی نبوده که ضربه پنالتی هدر می‌دهد و آخرین هم نخواهد بود و این‌طور نمی‌شود گفت بازیکنان پنالتی زدن بلد نیستند و با این اظهار نظر پرونده به این مهمی را بست. این خود اشتباه بود که بازیکنی مأمور زدن ضربه پنالتی در یک بازی حساس شود که به خاطر از دست دادن موقعیت‌های حساس در بازی‌های گذشته تحت فشار است. نتیجه آن می‌شود که دوباره ضربه پنالتی از دست می‌رود و بازیکن، مورد انتقاد تماشاگران قرار می‌گیرد و این فشار آنقدر زیاد بود که اشک‌ها از چشم‌ها جاری می‌شود و چه استوری‌های عاشقانه‌هایی که در جهت حمایت از مرتضی تبریزی بارگذاری نشده است در حالی که راه کمک به این بازیکن این نبود. همان‌طور که در مورد علیپور چنین شد و در این موقعیت گل کردن پنالتی باری از دوش ستاره برنمی‌دارد و، اما و اگر گل نشدن و کابوس بعد از آن بیشتر روی شانه‌ها فشار می‌گذارد.
واقعیت این است که در خیلی از تیم‌های ما هنوز پنالتی به عنوان یک تمرین پذیرفته نشده و اگر گاهی هم بازیکنان اقدام به زدن ضربه پنالتی می‌کنند برای کرکری و رو کم‌کنی است و نگاهشان به این ضربات مانند یک تمرین فان است! گاهی در زدن چنین ضرباتی با هم کری می‌خوانند. در حالی که پنالتی هم باید تمرین شود. تیم در میدان مسابقه آن چیزی را به نمایش می‌گذارد که تمرین می‌کند و اگر تیمی به دفعات پنالتی را از دست می‌دهد بدین معنی است که پنالتی را تمرین نکرده است و حتی نمی‌داند کدام بازیکن در زدن ضربات پنالتی تبحر دارد. در ضربات ایستگاهی هم همین‌طور است. در تیم‌های حرفه‌ای و البته خیلی از تیم‌های ایرانی پیش از شروع بازی تعیین می‌شود کدام بازیکن ضربه ایستگاهی دور را بزند و کدام بازیکن ضربه ایستگاهی نزدیک. کدام بازیکن ضربه ایستگاهی سمت راست را بزند و کدام بازیکن ضربه ایستگاهی سمت چپ، اما هنوز هم در خیلی از بازی‌ها وقتی ضربه ایستگاهی و پنالتی می‌شود بازیکنان تیم‌ها بر سر زدن ضربه با هم بحث می‌کنند!
محول کردن ضربه پنالتی به علی علیپور و مرتضی تبریزی می‌توانست برای آبی‌ها و قرمز‌ها تبدیل به یک تراژدی شود اگر تیم‌های این دو بازیکن برنده از میدان خارج نمی‌شدند.
پنالتی باید تمرین شود، چون بخشی از بازی است و پنالتی‌زن باید مشخص باشد، چون زدن پنالتی در تبحر هر بازیکنی نیست. آیا می‌شود از همه بازیکنان در خط دروازه استفاده کرد؟ یا مدافع را در پست فوروارد به میدان فرستاد؟ تیمی که مدام ضربه پنالتی از دست می‌دهد بدین معنی است که هنوز پنالتی‌زن‌های خوب خود را نشناخته است. پنالتی باید بخشی از تمرین شود. در ایران معمولاً تیم‌ها پیش از بازی‌های جام حذفی پنالتی را تمرین می‌کنند در حالی که در بازی‌های لیگ هم ممکن است هر لحظه این موقعیت برای تیمی که در حمله است ایجاد شود.
همه خوب می‌دانیم فوتبال امروز دیگر دیمی نیست. تبدیل به بازی علمی شده و در چنین بازی‌ای جدا از تلاش باید با دانش برخورد کرد.
کارشناسان پاسخ می‌دهند
سپردن پنالتی به مهاجمی که تحت فشار قرار دارد، منطقی است؟
ادموند اختر: پنالتی زدن روحیه می‌خواهد
پنالتی زدن به روحیه بازیکن بستگی دارد. معمولاً وقتی بازیکنی روی دور گل نزدن می‌افتد، هم تیمی‌ها برای این‌که به او کمک کنند، پنالتی را به این بازیکن می‌سپارند تا پایش به گل باز شود، اما این‌که مهاجم پنالتی بزند یا نزند، به شرایط روحی خودش بستگی دارد. مرتضی تبریزی و علی علیپور اگر در وضعیت روحی مناسبی نبودند، نباید برای پنالتی زدن داوطلب می‌شدند.
صادق ورمزیار: وقتی تمرکز نداری نباید پنالتی بزنی
بازیکنی که تمرکز ندارد، نباید پشت ضربه پنالتی بایستد. شاید شما در تمرین تمام پنالتی‌ها را گل بزنی، اما در جریان بازی بنا بر هر دلیل یا اتفاقی تمرکز نداشته باشی، در این صورت خودت نباید پشت توپ قرار بگیری. در چنین شرایطی، سرمربی تیم باید دست به انتخاب پنالتی‌زن بزند. ما از بیرون نمی‌توانیم قاطعانه نظر بدهیم. باید شرایط بازی و شرایط روحی و روانی بازیکن را در نظر داشته باشیم.
مجتبی محرمی: در پنالتی هیچ تضمینی وجود ندارد
بزرگترین بازیکنان دنیا هم پنالتی خراب کرده‌اند، زیکو در جام جهانی، مارادونا و خیلی‌ها در بازی‌های بزرگ پنالتی خراب کرده‌اند. پنالتی زدن به بخت هم بستگی دارد. شما اگر بهترین پنالتی‌زن دنیا هم باشی و مثلاً هر ۱۰ پنالتی قبلی خودت را گل کرده باشی، بازهم تضمینی نیست که پنالتی یازدهم را خراب نکنی. پنالتی زدن یک لحظه است و خود بازیکن بهتر از همه می‌داند در آن لحظه پنالتی بزند یا نزند.
رضا عنایتی: پنالتی‌زن همیشه تحت فشار است
پنالتی برای دروازه‌بان برد است و برای پنالتی‌زن باخت... دروازه‌بان اگر از روی نقطه پنالتی گل بخورد سرزنش نمی‌شود، اما اگر بازیکن پنالتی را خراب کند، همه او را مقصر می‌دانند. همین مسئله خود به خود پنالتی‌زن را تحت فشار قرار می‌دهد. به همین دلیل بهتر است به مهاجمی که تحت فشار قرار دارد، پنالتی ندهند، ولی گاهی اوقات مربی به قصد کمک به بازیکن و باز شدن پایش به گل، پنالتی را به او می‌سپارد.
محمد نوازی: الان انتقاد کردن خیلی ساده است
پنالتی زدن کار سختی است و واقعاً تخصص می‌خواهد. این تخصص هم با تمرین و تمرکز به دست می‌آید، اما بازهم تضمینی نیست که تمام پنالتی‌های یک پنالتی‌زن متخصص گل شود. الان که پنالتی‌های علیپور و تبریزی گل نشده، ساده‌ترین کار این است که انتقاد کنیم و بپرسیم چرا کالدرون و استراماچونی پنالتی را به مهاجمانی که روی دور گل نزدن هستند، سپردند، ولی منطقی این است که خودمان را جای مربیان بگذاریم و ببینیم در آن شرایط بهترین تصمیم چه بود؟
سپردن پنالتی به مهاجمی که تحت فشار قرار دارد، منطقی است؟
ادموند اختر: پنالتی زدن روحیه می‌خواهد
پنالتی زدن به روحیه بازیکن بستگی دارد. معمولاً وقتی بازیکنی روی دور گل نزدن می‌افتد، هم تیمی‌ها برای این‌که به او کمک کنند، پنالتی را به این بازیکن می‌سپارند تا پایش به گل باز شود، اما این‌که مهاجم پنالتی بزند یا نزند، به شرایط روحی خودش بستگی دارد. مرتضی تبریزی و علی علیپور اگر در وضعیت روحی مناسبی نبودند، نباید برای پنالتی زدن داوطلب می‌شدند.
صادق ورمزیار: وقتی تمرکز نداری نباید پنالتی بزنی
بازیکنی که تمرکز ندارد، نباید پشت ضربه پنالتی بایستد. شاید شما در تمرین تمام پنالتی‌ها را گل بزنی، اما در جریان بازی بنا بر هر دلیل یا اتفاقی تمرکز نداشته باشی، در این صورت خودت نباید پشت توپ قرار بگیری. در چنین شرایطی، سرمربی تیم باید دست به انتخاب پنالتی‌زن بزند. ما از بیرون نمی‌توانیم قاطعانه نظر بدهیم. باید شرایط بازی و شرایط روحی و روانی بازیکن را در نظر داشته باشیم.
مجتبی محرمی: در پنالتی هیچ تضمینی وجود ندارد
بزرگترین بازیکنان دنیا هم پنالتی خراب کرده‌اند، زیکو در جام جهانی، مارادونا و خیلی‌ها در بازی‌های بزرگ پنالتی خراب کرده‌اند. پنالتی زدن به بخت هم بستگی دارد. شما اگر بهترین پنالتی‌زن دنیا هم باشی و مثلاً هر ۱۰ پنالتی قبلی خودت را گل کرده باشی، بازهم تضمینی نیست که پنالتی یازدهم را خراب نکنی. پنالتی زدن یک لحظه است و خود بازیکن بهتر از همه می‌داند در آن لحظه پنالتی بزند یا نزند.
رضا عنایتی: پنالتی‌زن همیشه تحت فشار است
پنالتی برای دروازه‌بان برد است و برای پنالتی‌زن باخت... دروازه‌بان اگر از روی نقطه پنالتی گل بخورد سرزنش نمی‌شود، اما اگر بازیکن پنالتی را خراب کند، همه او را مقصر می‌دانند. همین مسئله خود به خود پنالتی‌زن را تحت فشار قرار می‌دهد. به همین دلیل بهتر است به مهاجمی که تحت فشار قرار دارد، پنالتی ندهند، ولی گاهی اوقات مربی به قصد کمک به بازیکن و باز شدن پایش به گل، پنالتی را به او می‌سپارد.
محمد نوازی: الان انتقاد کردن خیلی ساده است
پنالتی زدن کار سختی است و واقعاً تخصص می‌خواهد. این تخصص هم با تمرین و تمرکز به دست می‌آید، اما بازهم تضمینی نیست که تمام پنالتی‌های یک پنالتی‌زن متخصص گل شود. الان که پنالتی‌های علیپور و تبریزی گل نشده، ساده‌ترین کار این است که انتقاد کنیم و بپرسیم چرا کالدرون و استراماچونی پنالتی را به مهاجمانی که روی دور گل نزدن هستند، سپردند، ولی منطقی این است که خودمان را جای مربیان بگذاریم و ببینیم در آن شرایط بهترین تصمیم چه بود؟
آخرین اخبار